۲۹ خرداد ۹۵ ، ۰۴:۴۲
ظلمت نفسی
وقتی بهش رو دادی هر روز تحویلش گرفتی، مهمانش کردی... کم کم میشود صاحب خانه! اقایی میکند بر دل و عقلت! هوای نفسم را میگویم.
سرکشی شده است بی رقیب.
دل خراب میکند عقل میکاهد دست به خطا میبرد چشم به گناه وا میدارد.
حریفش نیستم. خودم قدرش کرده ام.
دوای دردم توبه است. ان هم وسط روضه!
پ ن: گناه کارم درست! حضرت ارباب، نمکتان را خورده ام و نمکدان شکسته ام درست! سفره کرامت شما وسیع تر از این حرفاست....
