تنها تو میتوانی

دست بردم بر کلاف زندگیم آمدم باز کنم این همه گره کور را.
 اما هرچه کردم باز کورتر از قبل شد. ای کاش از اول به جای من می توانم گفته بودم تو می توانی.
نمی دانستم که از ابتدا عصایم را موریانه خورده بود. من پشیمانم. می خواهم بر تو تکیه کنم. می توانم؟!

نگاهم؛نگاهت

گاهی به نگاهی دلم می رود از یادت و گاهی به نگاهت سرم را به زیر می اندازم از شرم قباحتم.
نگاهت را تلنگری می گیرم به خود. ای کاش هیچ گاه چشم از من بر نداری وگرنه رسوا خواهم شد.